نوشته های وبلاگ  "2021"  از "مهر"

سال ها و شاید بهتر باشد بگوییم قرن ها است که بانوان برای آراستن موی خود، ابزار و راه های جدیدی را پیدا می کنند.. از ابزار فلزی گرفته تا تکه های پارچه هر کدام در دوره ای خاص وسیله ای برای حالت دادن به مو و فر کردن آن بوده اند. بیگودی یک کلمه فرانسوی است که در فارسی می توان آن را به معنای فرکننده یا دستگاه فر زنی ترجمه کرد این ابزار کم کم وارد بازار ایران هم شد و از همان ابتدا طرفداران فراوانی داشت. اکنون بعد از گذشت سال ها و پیشرفت بی وقفه ی تکنولوژی، بیگودی ها هم چنان از محبوبیت فراوانی برخوردار هستن. در گذر زمان و با وجود انواع فر کننده های برقی و پیشرفته نه تنها از متقاضیان بیگودی کم نشده. بلکه هر روز مدل های جدید و متفاوتی از آن تولید شده و به بازار عرضه می شود موی فر ظاهر متفاوتی برای شما ایجاد می کند و در صورتی که می خواهید به این تفاوت دست پیدا کنید به بیگودی نیاز دارید.  این مقاله شما را با انواع آن آشنا می کند. به طور کلی دو دسته بیگودی وجود دارد : بیگودی حرارتی و غیر حرارتی. البته نکته ای که وجود دارد برخی از بیگودی ها برای موهای بلند و برخی دیگر برای موهای کوتا مناسب می باشد در نتیجه در انتخاب بیگودی به کوتاهی وبلندی موهایتان توجه نمایید.

از بیگودی‌های دیروز تا بابلیس‌های امروز.

امروزه بیگودی‌های الکتریکی رایج‌ترین وسیله فر هستند. اکثر مردم از روش سنتی «شستن و مدل دادن و خشک کردن» راضی نیستند. به جای آن موهایشان را خشک می‌کنند و سپس برای فر کردن از بیگودی‌های الکتریکی یا فر داغ استفاده می‌کنند. بیگودی‌های الکتریکی معمولا لوله‌های سفت پلاستیکی در دو سه‌اندازه مختلف هستند و در جعبه‌های ۲۰ تا ۲۴ تایی قرار دارند. لوله‌های بیگودی با سطح دندانه‌دار و یا صاف و مسطح هستند. لوله‌های صاف برای موها بهترند زیرا موقع برداشتن از روی موها امکان گره خوردن آنها کم است. در اکثر مدل‌ها، رول‌ها از طریق المنت فلزی که دارای روکش پلاستیکی بوده و به طور عمودی درون رول قرار گرفته‌اند، به وسیله جریان برق گرم می‌شوند. دستگاه بیگودی الکتریکی دارای کلید قطع و وصل است. هنگامی که تا درجه مشخصی گرم شد، به‌ طور اتوماتیک قطع می‌گردد. بعضی‌ها یک فیوز اطمینان حرارتی نیز دارند که از گرم شدن خیلی زیاد استوانه که باعث سوختن یا آسیب‌ دیدن مو می‌گردد، جلوگیری می‌کند. برخی لوله‌های بیگودی الکتریکی طوری ساخته شده‌اند که هرگاه کمی آب در محفظه پلاستیکی مخصوص بریزیم، آ‌‌ب را به صورت بخار توفنده درمی‌آورد. وقتی رول گرم شد، آب بخار می‌شود و با فشار در لوله‌ها نفوذ می‌کند. بخار، اندکی رطوبت به مو اضافه می‌کند که با گردش خود، به مدل دادن موقتی مو کمک می‌کند. « بابلیس » جدیدترین نوع بیگودی‌های الکتریکی است و میله پلاستیکی بلند و قابل انعطافی است که مو را دور آن می‌پیچند. «بابلیس‌ها» بیشتر از رول معمولی، فر و استحکام به مو می ‌دهند.

بیگودی لوله ای یا شلنگی.

این مدل در بازار ایران به بیگودی شلنگی هم معروف است. این بیگودی ها سبُک و انعطاف پذیر هستند. بیگودی های لوله ای از فوم نرم درست شده اند که در وسط آن ها یک مفتول سیمی تعبیه شده. این مدل از فر کننده های محبوب، با قطر های متفاوتی تولید می شوند. هر چقدر قطر بیگودی لوله ای بیشتر باشد فِر درشت تری را روی مو ایجاد می کند. روش استفاده به این صورت است که ابتدا یک دسته از مو را به دور بیگودی پیچیده و بعد دو طرف بیگودی را در هم می پیچیم تا بیگودی در مو فیکس شود.

بیگودی پارچه ای یا بیگودی گِره ای.

اجزای تشکیل دهنده ی بیگودی پارچه ای از پارچه، فوم و مفتول سیمی ساخته شده. چون این مدل از پارچه درست شده و دو طرف آن قابل گره زدن هستند آن را بیگودی پارچه ای و یا بیگودی گره ای نیز می گویند. روش استفاده از این بیگودی بسیار راحت است. دسته ای از مو را به دور بیگودی بپیچانید و بعد دو طرف آن را به طرف هم خم کنید و یا با هم گره بزنید.

مدل کلاسیک.

این مدل بیگودی از پلاستیک فشرده درست شده و دو تکه دارد. روش استفاده دبه این صورا است که یک بخش از مو را روی بخش لوله ای پیچانده سپس قطعه نیمه دایره دوم را روی موها فیکس می کنیم تا باز نشود. خیلی از انواع دیگر بیگودی ها با الهام از مدل کلاسیک ایجاد شده اند.

مدل کلاسیک نوع دوم.

برای ساخت این نوع بیگودی از بیگودی کلاسیک الهام گرفته شده. در این مدل قطعه ای که مو را فیکس می کند کلیپسی است و با فشار دست باز شده، روی مو قرار گرفته و آن را ثابت نگه می دارد.

بیگودی اسفنجی گیره دار یا بیگودی ابری.

بیگودی ابری از اسفنج ( ابر نرم ) و یک قطعه پلاستیک فشرده ساخته شده. این مدل بسیار سبک است و چون اسفنج پر از سوراخ است گردش هوا به خوبی در آن صورت می گیرد. در نتیجه مو به سرعت رطوبت خود را از دست داده،خشک می شود و مو حالت می گیرد. روش استفاده به این صورت است که قسمتی از مو را به دور اسفنج پیچانده سپس اهرم پلاستیکی را در غلاف جاگیر می کنیم.

بیگودی لوله ای پیشرفته.

برای ساخت این مدل، از بیگودی لوله ای الهام گرفته شده و با افزودن چند جزء دیگر استفاده از آن را راحت تر کرده اند. وسط این بیگودی از یک ورقه پلاستیکی خاردار استفاده شده تا مو روی آن ثابت بماند. روش استفاده به این صورت است که  ابتدا دسته ای از مو را دور بیگودی بپیچانید سپس دو طرف بیگودی را که در یکدیگر قفل می شوند به هم وصل کنید.

بیگودی فر.

این مدل بیگودی، بیگودی فر نامیده می شود و برای فر کردن مو با مواد فر دائم به کار می رود . از دو بخش پلاستک فشرده سخت و یک تکه ی لاستیکی منعطف جهت فیکس کردن مو تشکیل شده.

بیگودی فنری.

این مدل بیگودی شبیه به فنر است و از پلاستیک فشرده ساخته شده. به علت داشتن قابلیت باز و بسته شدن (بلند و کوتاه شدن) می شود حجم زیادی از مو را به دور آن پیچید؛ در نتیجه سرعت پیچیدن کل مو بالا رفته و وقت کمتری را می گیرد. روش استفاده به این صورت است که ابتدا دسته ای از مو را به دور بیگودی پیچیده سپس دو طرف آن را در یکدیگر فیکس کنید.

 بیگودی جادویی یا بیگودی مجیک.

این مدل از جدیدترین و محبوب ترین انواع بیگودی در چند سال اخیر محسوب می شود. این نوع بیگودی چند مدل دارد که هر کدام حالت های متفاوتی به مو می دهد. بیگودی مجیک در انواع بلند و کوتاه ساخته می شود که با توجه به کوتاهی و بلندی مو باید بیگودی مناسب را انتخاب کرد. روش استفاده به این صورت است که ابتدا قلاب را از داخل بیگودی عبور می دهیم سپس دسته ای از مو را با قلاب به داخل بیگودی می کشیم تا زمانی که موها از آن خارج شوند.

بیگودی Wave.

این مدل بیگودی نسبت به انواع دیگر ساختار و کاربردی کاملا متفاوت دارد. از این مدل بیگودی جهت ایجاد (موج )  wave ریز روی مو استفاده می شود. بیگودی wave از دو صفحه ی مستطیل شکل تشکیل شده که از یک طرف با دو قطعه، لولای کوچک به یکدیگر متصل اند و باز و بسته می شوند. جنس این مدل از پلاستیک فشرده است. روش استفاده به این صورت است که با کنار هم بستن تعدادی از این بیگودی ها تا جایی که کل طول مو را در بر بگیرد، حالت موج ریز روی مو به خوبی ایجاد می شود.

بیگودی ابری توپی یا بیگودی اسفنجی توپی.

این نوع بیگودی بسیار سبک و نرم است چون هیچ نوع پلاستیک فشرده ای در آن به کار نرفته. و هم چنین برای فیکس کردن مو روی آن به گیره یا ابزار دیگری نیاز نیست. چون این بیگودی بسیار نرم است می توانید برای نتیجه صد در صد مطلوب قبل از خواب مو ها را با آن بپیچید و سپس بخوابید. در مدتی که شما خواب هستید مو ها به خوبی حالت گرفته و فر می شوند. روش استفاده به این صورت است که  فقط باید لایه از مو را با بیگودی بپیچید و تمام! دو طرف بیگودی مو را محدود کرده و به آن فشار می آورد به همین علت موها وز نمی شوند یعنی این مدل بیگودی برای فیکس شدن به هیچ نوع گیره ای احتیاج ندارد.

بیگودی قرقره ای.

بیگودی قرقره ای همان طور که از اسمش پیداست شبیه یک قرقره خیاطی است. این بیگودی از پلاستیک فشرده ساخته شده و یک یک گیره انبری که آن هم از پلاستیک فشرده ساخته شده، همراه خود دارد. روش استفاده به این صورت است که  ابتدا یک دسته مو را به دور بیگودی پیچیده سپس با انبر مخصوص آن را روی مو فیکس می کنیم.

بیگودی بالشتی.

بیگودی بالشتی برای حالت دادن به مو است نه ایجاد فر های منظم و قابل دیدن. به علت بزرگ بودن آن، می توان حجم زیادی از مو را به دور یکی از این بیگودی ها پیچید. این مدل برای افرادی که می خواهند مرتب باشند و در عین حال وقت زیادی برای پیچیدن مو به دور بیگودی های کوچک را ندارند؛ بسیار مناسب است. جنس این بیگودی از پارچه است و درون آن اسفنج ضخیمی تعبیه شده. سر بیگودی بالشتی نوار پهنی وجود دارد که در امتداد آن یک لایه چسبی قرار دارد و برای فیکس کردن مو است. روش استفاده به این صورت است که یک دسته از مو را به دور بیگودی پیچیده سپس نوار پهنی که روی بیگودی قرار دارد را به دور مو ها می پیچیم تا فیکس شود. در آخر لایه ی چسبی انتهای نوار را به قسمت پایین بیگودی می چسبانیم.

بیگودی توری غیر منعطف.

این مدل بیگودی یک استوانه توری شکل از جنس پلاستیک فشرده است. حالت توری شکل و وجود سوراخ های متعدد روی این بیگودی باعث می شود تا گردش هوا به خوبی صورت گرفته و مو ها سریع تر حالت بگیرند. جنس بعضی این مدل بیگودی ها صرف نظر از ابتدا و انتهای آن ها که از پلاستیک فشرده ساخته شده، از فلز هم ساخته می شود. روش استفاده به این صورت است که یک دسته از مو را به دور بیگودی پیچیده، سپس آن را با یک گیره یا کش فیکس می کنیم.

بیگودی کلیپسی.

بیگودی های کلیپسی ساختاری متفاوت از آن چه تا کنون دیده ایم دارند. گیره فیکس کردن مو روی خود بدنه تعبیه شده و با بستن آن مو ثابت می ماند. واضح است که در زمان پیچیدن مو به دور بیگودی باید آن را باز نگه داشت. حال تصور کنید که بخواهید مو های خیلی بلند را با این بیگودی بپیچید؛ تا مرحله ی پیچیدن کامل شود باید کیلیپس را باز نگه دارید یعنی هم، باز نگه دارید و هم بپیچید، کار راحتی نیست! روش استفاده به این صورت است که کلیپس را باز نگه می داریم، یک دسته از مو را جدا کرده و دور بیگودی می پیچیم. سپس کلیپس را میبندیم و کار تمام است.

بیگودی فر آفریقایی.

این مدل بیگودی متشکل از یک مفتول سیمی منعطف است که اطراف آن با الیاف نرم پوشانده شده. روش استفاده به این صورت است که ابتدا یک دسته از مو را با احتیاط به دور بیگودی پیچیده سپس با خم کردن موها را روی آن فیکس می کنیم.

بیگودی آبجوشی.

بیگودی آبجوشی از شناخته شده ترین انواع بیگودی در ایران است. بسیار خاطره انگیز و محبوب. شاید این روزها دیگر کسی این مدل بیگودی را به خاطر نیاورد ولی در دهه 60 و اوایل دهه ی 70 بیگودی های آبجوشی را می شد در خانه هر بانویی که به زیبایی اش اهمیت می داد پیدا کرد. بیگودی های آبجوشی دو بخش دارند اول: خود بیگودی که استوانه ای تو خالی است از جنس پلاستیک فشرده و غیر منعطف که درونش با آب پر شده. قسمت دیگر پوششی توری شکل است که وظیفه فیکس کردن مو را به عهده دارد. با این که این مدل هنوز در بازار ایران موجود است اما به دلایل زیر طرفداران زیادی ندارد:

• به علت وجود آب، وزن آن زیاد است و بعد از پیچیدن کل مو ها، سر خیلی سنگین می شود.
• مراحل استفاده از آن وقت گیر است.

روش استفاده به این صورت است که همه بیگودی ها را درون یک قابلمه محتوی آب جوش قرار می دهیم (بدون گیره های نگه دارنده)، سپس طبق زمانی که در دستور استفاده روی بسته بندی قید شده و معمولا 20 دقیقه است بیگودی ها را می جوشانیم. بعد از سپری شدن مدت معین بیگودی هار از آب جوش خارج کرده دور هر کدام را یک تکه کاغذ می پیچیم. بعد از مراحل بالا یک دسته از مو را جدا کرده، دور بیگودی پیچیده و در نهایت با گیره ی نگه دارنده ثابت می کنیم.  

لاک ژل در واقع همان لاک های معمولی است که با آن از قدیم آشنا هستید با این تفاوت که لاک ژل به دلیل اضافه شدن ژل اکریلیک دوام بسیار بالا تری نسبت به لاک های معمولی دارند. لاک ژل بر روی ناخن های کاشت شده و ناخن طبیعی قابل استفاده است. لاک ژل یک لایه مقاوم روی ناخن های طبیعی ایجاد می نماید و باعث می شود مقاومت ناخن طبیعی نیز بالا تر رود. لاک ژل مانند لاک های معمولی در اثر هوا خشک نشده و برای خشک شدن نیاز به دستگاه UV - LED دارند. لاک ژل هم برای ناخن طبیعی و هم برای ناخن کاشت شده استفاده می شود و مناسب ترین گزینه برای خانم هایی است که نمی خواهند روی ناخن خود مواد گذاری کنند. ژلیش با ایجاد لایه ای ضخیم روی سطح ناخن ها حالت طبیعی به آنها می دهد و نسبت به لاک های معمولی از دوام بیشتری برخوردار است. همچنین به دلیل اینکه به سوهان کشی و مواد گذاری نیاز ندارد به صدف و کراتین ناخن آسیب نمی زند.

روش های زدن لاک ژل

ژلیش را به دو صورت تک مرحله ای و 3 مرحله ای انجام می دهند. تفاوت بین این دو در این است که در روش تک مرحله ای از بیس ژل و تاپ ژل استفاده نمی شود و فقط لاک ژل را روی ناخن می زنند ولی در روش 3 مرحله ای از بیس ژل،لاک ژل و تاپ ژل استفاده می شود. لاک ژل های 3 مرحله ای در صورتی که از کیفیت مناسبی برخوردار باشند حدود یک ماه دوام دارند در صورتی که لاک ژل های تک مرحله ای بیش از 10 روز دوام نخواهند آورد، به همین دلیل توصیه می کنیم از لاک ژل های 3 مرحله استفاده نمایید.

لوازم مورد نیاز ژلیش

1-بافر 2-عقب زن 3-نیپر 4-ضد قارچ 5-پرایمر ژل 6-بیس کات ژل 7-لاک ژل (دارای رنگ های متنوع) 8-تاپ کات 9-پد کیلینزر 10-دستگاه UV یا LED

آموزش مراحل ژلیش سه مرحله ای ناخن طبیعی

1-مانیکور را انجام دهید و اطمینان پیدا کنید که سطح ناخن یکدست و صاف است. 2-روی ناخن را بافر بکشید تا چربی ناخن از بین برود.دقت داشته باشید که حتی نقطه ای از چربی نباید روی سطح ناخن وجود داشته باشد زیرا باعث بلند شدن لاک ژل می شود. 3-به وسیله عقب زن کوتیکول های اضافی را عقب بزنید و با نیپر آن ها را اصلاح کنید. 4-ضد قارچ زده و بعد از خشک شدن آن، با لایه ای از پرایمر ژل سطح ناخن را بپوشانید و صبر کنید تا خشک شود. 5-یک لایه نازک از بیس ژل را روی ناخن بزنید و کل ناخن را کاور کنید.حتما لبه ی آزاد ناخن را با قلم لاک ببندید تا ژل ترک نخورد. 6-ناخن را داخل دستگاه  UV یا LED قرار دهید تا خشک شود. 7- اگر احساس کردید که نقاطی از ناخن دارای پستی وبلندی است، می توانید مجدد بیس ژل بزنید و تمرکز خود را روی نقاط مشکل دار بگذارید.دوباره لبه ی ناخن را ببندید و در دستگاه  UV یا LED خشک نمایید. 8-لایه ای نازک از لاک ژل را با سر سوزن فاصله از ریشه روی ناخن بزنید و لبه ی آزاد را ببندید.ریشه ناخن را با قلم لاک ژل یا قلم طراحی پر کنید.لاک ژل را داخل دستگاه UV یا LED خشک نمایید. 9-مرحله فوق را دوباره تکرار نمایید. 10-بعد از خشک شدن با پد کیلینزر نوچی لاک ژل را بگیرید. 11-سطح ناخن را با تاپ ژل بپوشانید. 12-در آخر ناخن را دستگاه UV یا LED خشک نمایید.

آموزش مراحل ژلیش سه مرحله ای ناخن کاشت شده

1-بعد از انجام کاشت و مواد گذاری، روی ناخن را با سوهان خط و خش بندازید. 2-بافر بکشید و چربی ناخن را از بین ببرید. 3-لاک ژل را روی سطح ناخن بزنید و لبه ی آزاد ناخن را ببندید. (دقت داشته باشید که در مورد ناخن های کاشت شده، می توانید بیس کات را حذف کنید). 4-ناخن را داخل دستگاه UV یا LED خشک نمایید. 5-مجددا یک لایه لاک ژل بزنید و داخل دستگاه UV یا LED خشک نمایید. 6-با پد کیلینزر نوچی لاک ژل را بگیرید. 7-سطح ناخن را با تاپ ژل بپوشانید. 8-ناخن را در دستگاه UV یا LED خشک نمایید.

 نکته:

1-در هر مرحله باید لایه ای نازک از ژل را روی سطح ناخن بزنید تا به درستی داخل دستگاه خشک شود. 2-حتما در تمام موارد لبه ی آزاد ناخن را بعد از زدن ژل ببندید. در غیر این صورت لاک ژل شکسته می شود. 3-مدت زمان مناسب برای خشک شدن لاک ژل داخل دستگاه را رعایت نمایید تا کاملا لایه های رویی و زیرین ژل خشک شود. 4-برای ژلیش باید از پرایمر ژل استفاده کنید زیرا پرایمر اسیدی باعث خورده شدگی لاک ژل می شود. 5-رعایت نکات فوق به خراب نشدن ژل پولیش ناخن شما کمک می کند. در مطلب نکات مهم ژلیش کردن ناخن به صورت کامل هر آنچه که در مورد آن باید بدانید و رعایت کنید را آموزش داده ایم. پیشنهاد می کنیم که حتما قبل از انجام ژلیش، آن را مطالعه نمایید. 6-شایان ذکر است که ژلیش مناسب ناخن هایی است که سالم می باشد. 7-خشک کردن لاک ژل بدون دستگاه UV یا LED امکانپذیر نیست و حتما باید در دستگاه خشک شود.

آموزش ریموو لاک ژل

روش پاک کردن لاک ژلیش را به صورت کامل در یک مطلب جداگانه توضیح داده ایم. با کلیک روی قسمت آبی می توانید این مطلب را بخوانید.

ترمیم ژلیش

با بلند شدن ناخن ها، ترمیم لاک ژل انجام می شود و برخلاف کاشت نیازمند ریموو کامل می باشد.بعد از آن باید مجددا مراحل ژلیش انجام شود.  

برای مشاهده و خرید لاک ژل روی لینک بزنید

شمع گوش مخروط توخالی از جنس کتان می باشد که با پارافین، موم عسل یا روغن سویا پوشانده است. طول بیشتر شمع های گوش تقریبا 30 سانتی متر است. انتهای نوک باریک شمع در کانال گوش قرار می گیرد و انتهای دیگرآن کمی پهن تر می باشد. طرفداران این روش درمانی ادعا می کنند گرمای ایجاد شده توسط شعله باعث مکش جرم گوش می شود. برای انجام این کار، فرد باید به سمت پهلو بخوابد. انتهای باریک شمع وارد کانال گوش می شود و انتهای دیگر، سمت بالا قرار می گیرد.  در بیشتر موارد ، یک بشقاب در پایین شمع قرار داده می شود تا از چکیده شدن هرگونه مواد شمع جلوگیری کند.  برای محافظت بیشتر معمولا سر و گردن فرد با حوله پوشانده می شود.  شمع حدود 10 تا 15 دقیقه روشن می ماند. فرض بر این هست که در این مدت جرم گوش به داخل شمع مکیده می شود. بی احتیاطی در این زمینه می تواند باعث آسیب به کانال یا حتی پرده گوش شود.

نحوه استفاده از شمع گوش چگونه است؟!

ابتدا در یک کاغذ یا فویل آلومینیوم سوراخی به اندازه قطر شمع ایجاد کرده و شمع را در آن فرو می برند تا در حین سوختن، قطرات موم شمع روی صورت بیمار نچکد. سپس بیمار به پهلو می خوابد؛ به گونه ای که گوش مورد نظر در بالا قرار گیرد. و شمع درون مجرای گوش نگه داشته می شود. انتهای دیگر شمع روشن شده و در حالی که یک نفر مراقب آن است تا نیفتد، چند دقیقه (در حدود 15 دقیقه) می سوزد. در نهایت شمع را خاموش کرده و بر می دارند و گوش خارجی را توسط یک دستمال یا پد تمیز می کنند.

شمع گوش چه مزایایی دارد؟!

تصور بر این است که در حین سوختن شمع، گرمای ناشی از شعله آن یک حالت خلأ را ایجاد می کند که مکش یا ساکشن ناشی از آن جرم گوش، دبری ها و باکتری های درون مجرای گوش را به داخل شمع می کشاند. در انتهای کار ماده تیره ای در وسط شمع جمع می شود که ادعا می شود همان مواد اضافی درون مجرای گوش است. حتی بعضی افراد می گویند گرمای ناشی از سوختن شمع، سبب نرم شدن جرم های سخت درون مجرای گوش و خارج شدن آن ها طی چند روز پس از انجام این روش می شود. آن ها می گویند که دود ناشی از سوختن شمع، مجرای گوش را خشک کرده و دفع طبیعی جرم و سلول های مرده، قارچ ها، انگل ها و سایر ذرات اضافی را تحریک می کند. برخی نیز ادعا می کنند که شمع گوش می تواند سینوزیت، درد های سینوسی، وزوز گوش، سرگیجه و عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا) را درمان کند؛ چون مجرای گوش با گوش میانی، سینوس ها، شیپور استاش و راه های بینی ارتباط دارد.

طرفداران این روش مزایای زیادی را برای آن مطرح می کنند. از جمله:

• خارج کردن جرم گوش، باکتری ها و سایر دبری ها از مجرای گوش؛
• درمان عفونت و دردهای سینوسی؛
• بهبود شنوایی یا کاهش کم شنوایی؛
• بهبود گلودرد؛
• درمان سرماخوردگی و آنفلوآنزا؛
• بهبود سردرد و میگرن؛
• تصفیه کردن خون؛
• کاهش فشار خون و استرس؛
• درمان سرطان

در واقع آن ها معتقدند که شمع علاوه بر تمیز کردن مجرای گوش، سایر قسمت های سر را نیز پاکسازی می کند. زیرا قسمت های مختلف سر به یکدیگر راه دارند و حرارت شمع به همه جای سر منتقل می شود.

آیا واقعا" شمع گوش چنین مزایایی دارد؟!

به نظر می رسد که شمع گوش یک روش ساده برای سلامتی است؛ اما این عقیده که قسمت های مختلف سر به یکدیگر راه دارند، درست نیست؛ زیرا پرده گوش که در انتهای گوش خارجی وجود دارد، آن را کاملا" از سایر قسمت ها جدا کرده است؛ در غیر اینصورت ذرات و آلودگی های موجود در هوا از طریق گوش وارد مغز می شدند. علاوه بر این، جرم گوش فشرده شده اغلب ماده ای سخت و چسبناک است که برای خارج کردن آن به ساکشن قوی نیاز است؛ در حالی که مطالعات نشان می دهند شمع گوش هیچ نیروی ساکشن یا فشار منفی را در گوش ایجاد نمی کند. دمای ایجاد شده توسط شمع نیز پایین تر از دمای بدن بوده و خیلی کمتر از آن است که بتواند جرم گوش را ذوب کند. کاربران این روش می گویند ماده تیره وسط شمع سوخته همان مواد اضافی درون مجرای گوش است که خارج شده است؛ اما جالب است بدانید که حتی اگر شمع در نزدیکی گوش نسوزد هم این مواد درون آن ایجاد می شوند. مطالعات نشان داده اند که ماده تیره در واقع ترکیبی از موم و بافت سوخته شده ی شمع است. به طور کلی می توان گفت که هیچ مدرک علمی معتبری مبنی بر مزایای شمع گوش وجود ندارد. در واقع پزشکان این کار را توصیه نمی کنند؛ زیرا روشی خطرناک و غیر موثر می باشد. همچنین سازمان غذا و دارو (FDA) در سال 2010 اخطار داده است که این روش اصلا" وجاهت علمی ندارد. اگرچه شمع گوش به طور گسترده ای در آمریکا در دسترس است؛ اما فروختن یا تجویز آن در موارد پزشکی غیر قانونی است. به عبارت ساده تر کسی نمی تواند شمع گوش را به عنوان محصولی برای تشخیص، معالجه، درمان یا جلوگیری از بیماری ها بفروشد.

شمع گوش چه معایبی دارد؟!

در بهترین حالت، شمع گوش یک روش غیر بهداشتی برای خارج کردن جرم گوش است؛ در بدترین حالت این روش می تواند باعث آسیب جدی به گوش شما شود. همچنین نگه داشتن یک شمع روشن نزدیک صورت خطرناک است؛ زیرا شعله شمع یا موم ذوب شده آن ممکن است صورت فرد را بسوزاند. حتی ممکن است موم شمع به درون مجرای گوش بچکد، مجرای گوش را مسدود کرده و موجب کم شنوایی فرد شود. علاوه بر این، گزارش هایی از سوراخ شدن پرده گوش بر اثر سوختگی ناشی از موم داغ ارائه شده است. به طور کلی شمع گوش یک روش قدیمی و غیر علمی برای خارج کردن جرم گوش است.

خطرات احتمالی استفاده از شمع گوش عبارتند از:

• سوختگی و آسیب به گوش، پوست و مو بر اثر موم داغ؛
• انسداد مجرای گوش به دلیل چکیدن موم شمع به داخل مجرا؛
• ته نشین شدن جرم در مجرای گوش؛
• پرفوراسیون یا پارگی پرده گوش؛
• کم شنوایی؛
• اوتیت خارجی (عفونت گوش خارجی)؛

در یک مطالعه موردی، گزارشی از یک زن 50 ساله کانادایی ارائه شد که بعد از استفاده از شمع گوش دچار کم شنوایی شده بود. بررسی ها نشان داد که موم شمع درون گوش او وجود دارد.  از طرفی پزشک در تلاش برای خارج کردن موم، آن را بیشتر به داخل مجرای گوش برده بود. نویسندگان این مورد، نتیجه گیری کردند که شمع گوش بیشتر از این که مفید باشد، آسیب رسان است. جرم گوش درواقع یک مکانیسم محافظتی است که مجرای گوش را تمیز و چرب کرده و در برابر باکتری ها و قارچ ها محافظت می کند. گوش خودش یک سیستم تمیزکننده خودکار دارد که به طور طبیعی جرم گوش را خارج می کند. اکثر افراد نیازی به تمیز کردن بیشتر مجرای گوش خود  ندارند؛ اما هرگونه اختلال در این روند تمیز کردن خودکار گوش، باعث انباشته شدن سرومن درون مجرای گوش می شود.

روش های بهتر برای خارج کردن جرم گوش:

خارج کردن جرم گوش یک فرایند حساس است و به دقت زیادی نیاز دارد. هرگز برای خارج کردن جرم گوش خود، جسم خارجی را به درون مجرای گوش فرو نبرید؛ این کار می تواند جرم را به بخش های عمقی تر مجرا برده و حتی سبب آسیب به پرده تمپان شود.

ایمن ترین راه برای خارج کردن جرم گوش، مراجعه به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی است. پزشک با روش های زیر جرم را خارج می کند:

• دستگاه ساکشن؛
• فورسپس یا پنس مخصوص خارج کردن جرم گوش؛
• آب؛

استفاده از قطره های گوش می تواند جرم گوش را نرم کند. این محلول ها ممکن است به عنوان قطره استفاده شوند:

• هیدروژن پروکساید؛
• سالین؛
• استیک اسید؛
• سدیم بیکربنات؛
• گلیسرین؛

در صورتی که این محلول ها را از داروخانه تهیه کنید، روی آن ها دستور مصرف قید شده است و می توانید طبق دستور، آن ها را استفاده کنید. همچنین می توانید از روش های خانگی برای خارج کردن جرم گوش استفاده کنید. این روش ها ایمن تر از شمع گوش هستند. بعضی از روش های خانگی عبارتند از:

1- استفاده از روغن ها:

بعضی افراد از روغن ها برای نرم کردن جرم گوش استفاده می کنند. تاکنون تحقیق علمی در زمینه سودمندی آن ها انجام نشده است؛ اما مطمئنا" خطری ندارند. می توان از روغن زیتون، روغن بچه یا روغن های معدنی بدین منظور استفاده کرد.

در اینجا یک روش برای استفاده از روغن زیتون برای خارج کردن جرم گوش را می گوییم:

• یک قطره چکان را از روغن زیتون پر کنید.
• سر خود را به پهلو گرفته و دو یا سه قطره روغن را درون مجرای گوش خود بچکانید.
• چند دقیقه صبر کنید و سپس از یک پارجه برای تمیز کردن روغن اضافی استفاده کنید.
• این کار را به مدت یک تا دو هفته، روزی دوبار تکرار کنید.

2- هیدروژن پروکساید:

می توانید از هیدروژن پروکساید 3 درصد به عنوان قطره گوش استفاده کنید. تصور می شود که این محلول زمان جوشیدن، بخشی از جرم گوش را جدا می کند.

• یک قطره چکان را از هیدروژن پروکساید پر کنید.
• سر خود را به پهلو گرفته و 5 تا 10 قطره از آن را به درون گوش خود بچکانید.
• حدود 5 دقیقه صبر کنید.
• سپس سر خود را برعکی بگیرید تا محلول و جرم گوش حل شده در آن خارج شوند.
• این کار را به مدت 14-3 روز، روزانه یک بار انجام دهید.

3- جوش شیرین:

• جوش شیرین و آب یک راه دیگر برای خارج کردن جرم گوش است. تصور می شود این محلول جرم گوش را در خود حل می کند.
• یک قاشق چای خوری جوش شیرین را در دو قاشق چای خوری آب حل کنید.
• سر خود را به پهلو گرفته و 5 تا 10 قطره از محلول را به داخل مجرای گوش بچکانید.
• یک ساعت صبر کرده و سپس گوش خود را با آب بشویید.

4- شستن گوش با آب:

فشار ملایم آب می تواند به خارج کردن جرم گوش کمک کند. شما می توانید از این روش بعد از هریک از روش های بالا که جرم گوش نرم شد استفاده کنید. ترکیب دو روش می تواند موثرتر باشد.

• یک سرنگ مخصوص تمیز کردن گوش بخرید.
• آن را از آب هم دمای بدن پر کنید.
• سر خود را نزدیک یک کاسه بگیرید؛ به گونه ای که گوش مورد نظر پایین باشد.
• با استفاده از سرنگ آب را به درون مجرای گوش بریزید.