بلاگ

 

از بین بردن موهای زائد، دغدغه بسیاری از افراد است و روش‌های مختلفی برای این کار وجود دارد. روش‌های موقتی مانند اصلاح با تیغ، استفاده از کرم موبر و موم انداختن، راه حل‌های سریع و کم‌هزینه‌ای هستند اما ممکن است عوارضی مانند رویش موهای زیر پوستی، تحریک پوست و نیاز به تکرار مداوم داشته باشند. 

از طرفی، روش‌های دائمی‌تر مثل لیزر و الکترولیز، با آسیب رساندن به فولیکول مو، رشد مو را کاهش می‌دهند. این روش‌ها گرچه نتایج طولانی‌مدتی دارند اما معمولاً نیازمند چندین جلسه هستند و ممکن است دردناک و همراه با عوارضی مانند قرمزی و تورم باشند. 

علاوه بر روش‌های رایج، روش‌های سنتی و خانگی نیز با استفاده از مواد طبیعی مانند زردچوبه و زاج سفید، می‌توانند به کاهش رشد مو کمک کنند. این روش‌ها معمولاً ملایم‌تر هستند اما ممکن است برای همه افراد موثر نباشند و نیاز به تکرار مداوم داشته باشند.

انتخاب بهترین روش برای از بین بردن موهای زائد، به عوامل مختلفی مانند نوع پوست، ناحیه مورد نظر، میزان موهای زائد و بودجه بستگی دارد. برای تصمیم‌گیری بهتر، بهتر است با یک متخصص پوست مشورت کنید تا با توجه به شرایط شما، مناسب‌ترین روش را پیشنهاد دهد.

به طور هیچ روش کاملاً بدون عارضه و دائمی برای از بین بردن موهای زائد وجود ندارد. بنابراین، انتخاب روش مناسب نیازمند بررسی دقیق و توجه به مزایا و معایب هر روش است.

 

روش های مختلف از بین بردن موهای زائد

 

1) شیو

شیو یکی از رایج‌ترین روش‌های از بین بردن موهای زائد است. با تیغ، موها در سطح پوست بریده می‌شوند و این روش، موقتی‌ترین راه برای خلاص شدن از موهای زائد است؛ نکته مهم این است که اصلاح باعث ضخیم‌تر شدن موها نمی‌شود بلکه نوک تیز مو را بریده و باعث می‌شود مو درشت‌تر به نظر برسد؛ اما در این روش موها خیلی زود رشد می‌کنند و ممکن است باعث ایجاد جوش و موهای زیر پوستی شود.

برای شیو بهتر، پوست را مرطوب کنید و از محصولات مخصوص شیو مثل کرم اصلاح استفاده کنید. این کار باعث می‌شود تیغ راحت‌تر روی پوست حرکت کند و از ایجاد بریدگی جلوگیری شود.

2) اپیلاسیون

روش دیگری که برای حذف موهای زائد استفاده می‌شود، اپیلاسیون است. در این روش، موها به همراه ریشه با استفاده از موم گرم یا سرد از پوست جدا می‌شوند. اپیلاسیون نسبت به اصلاح ماندگاری بیشتری دارد اما ممکن است باعث قرمزی، التهاب و درد شود. همچنین خطر عفونت نیز در این روش وجود دارد.

3) وکس

وکس هم مانند اپیلاسیون، روشی برای کندن موها از ریشه است. تفاوت اصلی وکس با اپیلاسیون در نوع ماده‌ای است که برای کندن موها استفاده می‌شود. وکس یک ماده طبیعی است که شبیه عسل است. وکس هم مانند اپیلاسیون می‌تواند باعث درد و قرمزی پوست شود.

این روش با استفاده از انواع مختلف موم که مخصوص پوست صورت فرموله شده‌اند انجام می‌شود. برخی از این موم‌ها نرم‌تر هستند و با کمک نوارهای مخصوص از روی پوست جدا می‌شوند. برخی دیگر بافت سفت‌تری دارند و پس از خشک شدن به راحتی از روی پوست کنده می‌شوند. با این روش، موها از ریشه کنده شده و پوست صاف‌تر می‌شود.

اما استفاده از وکس ممکن است عوارضی مانند التهاب و تحریک پوست به همراه داشته باشد. اگر این روش به درستی انجام نشود، ریشه مو به طور کامل از بین نرفته و ممکن است موهای زیر پوستی ایجاد شود. همچنین، برخی از افراد به مواد تشکیل‌دهنده موم حساسیت نشان می‌دهند. بنابراین، بهتر است قبل از استفاده از وکس، با یک متخصص پوست مشورت کرده یا این کار را در یک سالن زیبایی معتبر انجام دهید.

4) کرم موبر

حذف موهای زائد با کرم‌های موبر روشی سریع و بدون درد است که محبوبیت زیادی دارد. این کرم‌ها حاوی ترکیبات شیمیایی خاصی هستند که با نفوذ به ساقه مو، پیوندهای پروتئینی آن را می‌شکنند. در نتیجه، موها نرم و شکننده شده و به راحتی از پوست جدا می‌شوند. مدت زمان ماندگاری کرم روی پوست بسته به نوع محصول و ضخامت موها متفاوت است، اما معمولاً بین ۵ تا ۱۵ دقیقه است.

با این حال، استفاده از کرم‌های موبر ممکن است برای برخی افراد حساسیت‌زا باشد. برخی از افراد پس از استفاده از این کرم‌ها دچار قرمزی، خارش یا سوزش پوست می‌شوند. به همین دلیل، قبل از استفاده از کرم موبر در تمام سطح پوست، بهتر است آن را روی قسمت کوچکی از پوست آزمایش کنید تا از عدم حساسیت خود اطمینان حاصل کنید. همچنین، پس از استفاده از کرم موبر، شستشوی کامل پوست با آب ولرم و استفاده از مرطوب‌کننده می‌تواند به کاهش تحریک پوست کمک کند.

کرم‌های موبر به دلیل سهولت استفاده و قیمت مناسب، گزینه مناسبی برای بسیاری از افراد هستند. با این حال، برای افرادی که پوست حساسی دارند یا به مواد شیمیایی حساسیت دارند، روش‌های دیگری مانند اپیلاسیون، لیزر یا بند انداختن ممکن است گزینه‌های بهتری باشند.

 

 

5) لیزر

لیزر، تکنولوژی نوینی است که کاربردهای متنوعی در حوزه زیبایی دارد. یکی از محبوب‌ترین این کاربردها، حذف موهای زائد است. در این روش، پرتوهای نور با طول موج مشخص و انرژی کنترل‌شده، به فولیکول‌های مو تابیده می‌شوند. این پرتوها، رنگدانه‌های موجود در مو را جذب کرده و باعث گرم شدن و تخریب آن‌ها می‌شوند. در نتیجه، رشد موها متوقف شده و به مرور زمان، موها از بین می‌روند.

بهترین نتیجه لیزر موهای زائد، در افرادی با پوست روشن و موهای تیره مشاهده می‌شود. زیرا رنگدانه‌های تیره، نور لیزر را بهتر جذب می‌کنند. لازم به ذکر است که لیزر، موهایی را که در مرحله رشد فعال قرار دارند، موثرتر از بین می‌برد. بنابراین، برای دستیابی به نتیجه مطلوب، چندین جلسه درمان با فاصله زمانی مشخص، ضروری است.

نوع دستگاه لیزر، یکی از عوامل تاثیرگذار بر نتیجه درمان است. دستگاه‌های لیزر مختلفی با ویژگی‌ها و کاربردهای متفاوت وجود دارد. انتخاب دستگاه مناسب، با توجه به نوع پوست، رنگ مو و ناحیه مورد درمان، توسط پزشک متخصص انجام می‌شود.

6) الکترولیز

 روشی قدیمی‌تر و دقیق‌تر از لیزر است. در این روش، با استفاده از یک سوزن بسیار نازک، جریان الکتریکی به ریشه مو هدایت می‌شود. این جریان الکتریکی باعث تخریب سلول‌های ریشه مو شده و از رشد مجدد آن جلوگیری می‌کند. از آنجایی که هر مو به صورت جداگانه باید درمان شود، این روش نسبت به سایر روش‌ها زمان‌برتر است.

با وجود اینکه الکترولیز روشی موثر برای از بین بردن موهای زائد است، اما می‌تواند با عوارضی مانند قرمزی، تورم و در برخی موارد عفونت همراه باشد. همچنین، این روش نیاز به چندین جلسه درمانی دارد تا به نتیجه مطلوب برسد. برای دستیابی به بهترین نتیجه، توصیه می‌شود قبل از انجام الکترولیز، موهای خود را کوتاه کنید تا سوزن به راحتی به فولیکول مو دسترسی پیدا کند.

این روش به دلیل تهاجمی بودن و نیاز به دقت بالا، باید توسط افراد متخصص و با تجربه انجام شود. بنابراین، قبل از انتخاب این روش، بهتر است با یک پزشک یا متخصص پوست مشورت کنید تا از مناسب بودن آن برای شما اطمینان حاصل کنید.

7) بند انداختن

روشی سنتی و ارزان برای از بین بردن موهای زائد صورت و بدن است. در این روش، با استفاده از یک نخ، موها از ریشه کنده می‌شوند. بند انداختن باعث می‌شود پوست صاف و یکدست شود اما ممکن است باعث ایجاد قرمزی و التهاب شود.

8) دستگاه‌های اپیلاتور

 این دستگاه‌ها شبیه به تیغ هستند اما موها را از ریشه می‌کنند. اپیلاتورها باعث می‌شوند موها دیرتر رشد کنند اما ممکن است باعث ایجاد درد و التهاب شود.

9) موچین

برای برداشتن موهای زائد در نواحی کوچک مانند ابروها و صورت بسیار مناسب است. موچین باعث می‌شود موها دیرتر رشد کنند اما ممکن است باعث ایجاد التهاب و عفونت شود.

10) روش‌های خانگی

برخی از روش‌های خانگی مانند استفاده از زردچوبه، شکر و لیمو برای از بین بردن موهای زائد استفاده می‌شود. این روش‌ها ممکن است برای برخی افراد موثر باشد اما نتایج آن‌ها دائمی نیست.

 

4 روش خانگی و طبیعی برای رفع موهای زائد

رفع موهای زائد از دیرباز یکی از دغدغه‌های بشر بوده است. امروزه روش‌های مختلفی برای این کار وجود دارد، اما برخی افراد به دنبال روش‌های طبیعی و بدون عوارض جانبی هستند. در این مطلب به چندین روش خانگی و طبیعی برای رفع موهای زائد اشاره می‌کنیم که می‌توانید به راحتی آن‌ها را در خانه انجام دهید.

1. زردچوبه، ادویه جادویی برای پوست: زردچوبه نه تنها به غذاها طعم و رنگ دلپذیری می‌بخشد، بلکه خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی آن برای پوست بسیار مفید است. ترکیب زردچوبه با آب و استفاده از آن به صورت ماسک، می‌تواند به کاهش رشد موها و روشن شدن پوست کمک کند. برای این کار، کافی است مقداری زردچوبه را با آب مخلوط کرده و خمیر حاصل را روی پوست بمالید. پس از خشک شدن، ماسک را با آب گرم بشویید.

2. تخم‌مرغ و نشاسته ذرت، ترکیبی موثر: تخم‌مرغ سرشار از پروتئین و مواد مغذی است که به تقویت پوست کمک می‌کند. نشاسته ذرت نیز به دلیل خاصیت جذب کنندگی، موهای زائد را به خود جذب کرده و آن‌ها را از ریشه جدا می‌کند. ترکیب این دو ماده، ماسکی موثر برای رفع موهای زائد است.

3. شکر، عسل و لیمو، ماسکی طبیعی برای اپیلاسیون: این روش یکی از قدیمی‌ترین و موثرترین روش‌های طبیعی برای از بین بردن موهای زائد است. شکر، عسل و لیمو هر کدام خواص منحصر به فردی دارند که در کنار هم، ماسکی عالی برای اپیلاسیون ایجاد می‌کنند. شکر به عنوان یک لایه بردار طبیعی عمل کرده و سلول‌های مرده پوست را از بین می‌برد. 

عسل پوست را نرم و مرطوب می‌کند و لیمو نیز به روشن شدن پوست کمک می‌کند. برای تهیه این ماسک، کافی است این سه ماده را با هم مخلوط کرده و روی حرارت ملایم قرار دهید تا به قوام دلخواه برسد. سپس این مخلوط را روی پوست مالیده و با یک نوار پارچه‌ای موها را از ریشه بکنید.

5. جوش شیرین و زردچوبه، ترکیبی قدرتمند: جوش شیرین به دلیل خاصیت قلیایی، به نرم شدن فولیکول‌های مو کمک کرده و از بین بردن آن‌ها را آسان‌تر می‌کند. زردچوبه نیز با خاصیت ضدالتهابی خود، از التهاب پوست بعد از اپیلاسیون جلوگیری می‌کند. ترکیب این دو ماده، ماسکی موثر برای رفع موهای زائد است.

 

کلام آخر

در پایان، انتخاب بهترین روش برای رفع موهای زائد به عوامل مختلفی همچون نوع پوست، رنگ مو، ناحیه مورد نظر، هزینه، درد و زمان مورد نیاز بستگی دارد. هر کدام از روش‌هایی که در این مقاله به آنها اشاره شد، مزایا و معایب خاص خود را دارند. 

توصیه می‌شود قبل از انتخاب هر روشی، با یک متخصص پوست مشورت کرده و با آگاهی کامل تصمیم‌گیری کنید. به یاد داشته باشید که هیچ روش دائمی و صد در صدی برای از بین بردن موهای زائد وجود ندارد و ممکن است نیاز به تکرار روش انتخابی باشد.

 

سوالات متداول

تفاوت بین لیزر و الکترولیز چیست؟

لیزر: از نور شدید برای تخریب فولیکول مو استفاده می‌کند و معمولاً برای نواحی وسیع و موهای تیره موثرتر است.

الکترولیز: از جریان الکتریکی برای از بین بردن فولیکول مو استفاده می‌کند و برای همه رنگ مو و پوست مناسب است اما زمان‌ برتر و گران‌تر است.

آیا رفع موهای زائد با لیزر دائمی است؟

خیر، لیزر موهای زائد باعث کاهش قابل توجه رشد مو می‌شود اما معمولاً نیاز به جلسات ترمیمی دارد. همچنین، موهای سفید و خاکستری به دلیل عدم وجود ملانین به لیزر پاسخ نمی‌دهند.

اپیلاسیون چه مزایا و معایبی دارد؟

مزایا: ماندگاری بیشتر نسبت به شیو، لایه برداری ملایم پوست.

معایب: دردناک بودن، احتمال ایجاد جوش و التهاب، خطر عفونت.

استفاده از کرم‌های موبر چه عوارضی می‌تواند داشته باشد؟

کرم‌های موبر می‌توانند باعث خشکی پوست، حساسیت و تحریک شوند. برخی افراد به مواد تشکیل دهنده این کرم‌ها آلرژی دارند.

آیا استفاده از اپیلاتور برای پوست‌های حساس مناسب است؟

خیر، استفاده از اپیلاتور برای پوست‌های حساس توصیه نمی‌شود زیرا می‌تواند باعث قرمزی، التهاب و حتی عفونت شود.

بهترین روش برای رفع موهای زائد صورت چیست؟

انتخاب بهترین روش برای صورت به نوع پوست، میزان مو و تحمل درد بستگی دارد. لیزر، الکترولیز، نخ کشیدن و بند انداختن از جمله روش‌های رایج برای صورت هستند.

آیا روش‌های خانگی برای رفع موهای زائد موثر هستند؟

برخی روش‌های خانگی مثل استفاده از زردچوبه، شکر و لیمو ممکن است تا حدودی موها را روشن‌تر کنند اما برای حذف کامل موها موثر نیستند.

کمبود خواب نه تنها بر سلامت کلی بدن، بلکه به طور مستقیم بر پوست نیز تأثیر می‌گذارد. در طول خواب، پوست خود را ترمیم و بازسازی می‌کند. با کاهش ساعات خواب، این فرآیند حیاتی مختل شده و پوست نمی‌تواند به خوبی خود را ترمیم کند. در نتیجه، چین و چروک‌ها عمیق‌تر شده، پوست کدر و بی‌حالت می‌شود و علائم پیری زودرس به وضوح نمایان‌تر می‌شوند. علاوه بر مشکلات پوستی، کم خوابی بر سایر جنبه‌های زیبایی نیز تأثیر می‌گذارد. پف زیر چشم، تیرگی دور چشم، ورم صورت و کاهش شادابی پوست از جمله عوارض ظاهری کم خوابی هستند که جذابیت کلی چهره را کاهش می‌دهند. همچنین، کم خوابی می‌تواند باعث ایجاد حلقه‌های تیره زیر چشم شود که به دلیل تجمع مایعات و افزایش جریان خون در این ناحیه ایجاد می‌شوند.

شمع گوش مخروط توخالی از جنس کتان می باشد که با پارافین، موم عسل یا روغن سویا پوشانده است. طول بیشتر شمع های گوش تقریبا 30 سانتی متر است. انتهای نوک باریک شمع در کانال گوش قرار می گیرد و انتهای دیگرآن کمی پهن تر می باشد. طرفداران این روش درمانی ادعا می کنند گرمای ایجاد شده توسط شعله باعث مکش جرم گوش می شود. برای انجام این کار، فرد باید به سمت پهلو بخوابد. انتهای باریک شمع وارد کانال گوش می شود و انتهای دیگر، سمت بالا قرار می گیرد.  در بیشتر موارد ، یک بشقاب در پایین شمع قرار داده می شود تا از چکیده شدن هرگونه مواد شمع جلوگیری کند.  برای محافظت بیشتر معمولا سر و گردن فرد با حوله پوشانده می شود.  شمع حدود 10 تا 15 دقیقه روشن می ماند. فرض بر این هست که در این مدت جرم گوش به داخل شمع مکیده می شود. بی احتیاطی در این زمینه می تواند باعث آسیب به کانال یا حتی پرده گوش شود.

نحوه استفاده از شمع گوش چگونه است؟!

ابتدا در یک کاغذ یا فویل آلومینیوم سوراخی به اندازه قطر شمع ایجاد کرده و شمع را در آن فرو می برند تا در حین سوختن، قطرات موم شمع روی صورت بیمار نچکد. سپس بیمار به پهلو می خوابد؛ به گونه ای که گوش مورد نظر در بالا قرار گیرد. و شمع درون مجرای گوش نگه داشته می شود. انتهای دیگر شمع روشن شده و در حالی که یک نفر مراقب آن است تا نیفتد، چند دقیقه (در حدود 15 دقیقه) می سوزد. در نهایت شمع را خاموش کرده و بر می دارند و گوش خارجی را توسط یک دستمال یا پد تمیز می کنند.

شمع گوش چه مزایایی دارد؟!

تصور بر این است که در حین سوختن شمع، گرمای ناشی از شعله آن یک حالت خلأ را ایجاد می کند که مکش یا ساکشن ناشی از آن جرم گوش، دبری ها و باکتری های درون مجرای گوش را به داخل شمع می کشاند. در انتهای کار ماده تیره ای در وسط شمع جمع می شود که ادعا می شود همان مواد اضافی درون مجرای گوش است. حتی بعضی افراد می گویند گرمای ناشی از سوختن شمع، سبب نرم شدن جرم های سخت درون مجرای گوش و خارج شدن آن ها طی چند روز پس از انجام این روش می شود. آن ها می گویند که دود ناشی از سوختن شمع، مجرای گوش را خشک کرده و دفع طبیعی جرم و سلول های مرده، قارچ ها، انگل ها و سایر ذرات اضافی را تحریک می کند. برخی نیز ادعا می کنند که شمع گوش می تواند سینوزیت، درد های سینوسی، وزوز گوش، سرگیجه و عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا) را درمان کند؛ چون مجرای گوش با گوش میانی، سینوس ها، شیپور استاش و راه های بینی ارتباط دارد.

طرفداران این روش مزایای زیادی را برای آن مطرح می کنند. از جمله:

• خارج کردن جرم گوش، باکتری ها و سایر دبری ها از مجرای گوش؛
• درمان عفونت و دردهای سینوسی؛
• بهبود شنوایی یا کاهش کم شنوایی؛
• بهبود گلودرد؛
• درمان سرماخوردگی و آنفلوآنزا؛
• بهبود سردرد و میگرن؛
• تصفیه کردن خون؛
• کاهش فشار خون و استرس؛
• درمان سرطان

در واقع آن ها معتقدند که شمع علاوه بر تمیز کردن مجرای گوش، سایر قسمت های سر را نیز پاکسازی می کند. زیرا قسمت های مختلف سر به یکدیگر راه دارند و حرارت شمع به همه جای سر منتقل می شود.

آیا واقعا" شمع گوش چنین مزایایی دارد؟!

به نظر می رسد که شمع گوش یک روش ساده برای سلامتی است؛ اما این عقیده که قسمت های مختلف سر به یکدیگر راه دارند، درست نیست؛ زیرا پرده گوش که در انتهای گوش خارجی وجود دارد، آن را کاملا" از سایر قسمت ها جدا کرده است؛ در غیر اینصورت ذرات و آلودگی های موجود در هوا از طریق گوش وارد مغز می شدند. علاوه بر این، جرم گوش فشرده شده اغلب ماده ای سخت و چسبناک است که برای خارج کردن آن به ساکشن قوی نیاز است؛ در حالی که مطالعات نشان می دهند شمع گوش هیچ نیروی ساکشن یا فشار منفی را در گوش ایجاد نمی کند. دمای ایجاد شده توسط شمع نیز پایین تر از دمای بدن بوده و خیلی کمتر از آن است که بتواند جرم گوش را ذوب کند. کاربران این روش می گویند ماده تیره وسط شمع سوخته همان مواد اضافی درون مجرای گوش است که خارج شده است؛ اما جالب است بدانید که حتی اگر شمع در نزدیکی گوش نسوزد هم این مواد درون آن ایجاد می شوند. مطالعات نشان داده اند که ماده تیره در واقع ترکیبی از موم و بافت سوخته شده ی شمع است. به طور کلی می توان گفت که هیچ مدرک علمی معتبری مبنی بر مزایای شمع گوش وجود ندارد. در واقع پزشکان این کار را توصیه نمی کنند؛ زیرا روشی خطرناک و غیر موثر می باشد. همچنین سازمان غذا و دارو (FDA) در سال 2010 اخطار داده است که این روش اصلا" وجاهت علمی ندارد. اگرچه شمع گوش به طور گسترده ای در آمریکا در دسترس است؛ اما فروختن یا تجویز آن در موارد پزشکی غیر قانونی است. به عبارت ساده تر کسی نمی تواند شمع گوش را به عنوان محصولی برای تشخیص، معالجه، درمان یا جلوگیری از بیماری ها بفروشد.

شمع گوش چه معایبی دارد؟!

در بهترین حالت، شمع گوش یک روش غیر بهداشتی برای خارج کردن جرم گوش است؛ در بدترین حالت این روش می تواند باعث آسیب جدی به گوش شما شود. همچنین نگه داشتن یک شمع روشن نزدیک صورت خطرناک است؛ زیرا شعله شمع یا موم ذوب شده آن ممکن است صورت فرد را بسوزاند. حتی ممکن است موم شمع به درون مجرای گوش بچکد، مجرای گوش را مسدود کرده و موجب کم شنوایی فرد شود. علاوه بر این، گزارش هایی از سوراخ شدن پرده گوش بر اثر سوختگی ناشی از موم داغ ارائه شده است. به طور کلی شمع گوش یک روش قدیمی و غیر علمی برای خارج کردن جرم گوش است.

خطرات احتمالی استفاده از شمع گوش عبارتند از:

• سوختگی و آسیب به گوش، پوست و مو بر اثر موم داغ؛
• انسداد مجرای گوش به دلیل چکیدن موم شمع به داخل مجرا؛
• ته نشین شدن جرم در مجرای گوش؛
• پرفوراسیون یا پارگی پرده گوش؛
• کم شنوایی؛
• اوتیت خارجی (عفونت گوش خارجی)؛

در یک مطالعه موردی، گزارشی از یک زن 50 ساله کانادایی ارائه شد که بعد از استفاده از شمع گوش دچار کم شنوایی شده بود. بررسی ها نشان داد که موم شمع درون گوش او وجود دارد.  از طرفی پزشک در تلاش برای خارج کردن موم، آن را بیشتر به داخل مجرای گوش برده بود. نویسندگان این مورد، نتیجه گیری کردند که شمع گوش بیشتر از این که مفید باشد، آسیب رسان است. جرم گوش درواقع یک مکانیسم محافظتی است که مجرای گوش را تمیز و چرب کرده و در برابر باکتری ها و قارچ ها محافظت می کند. گوش خودش یک سیستم تمیزکننده خودکار دارد که به طور طبیعی جرم گوش را خارج می کند. اکثر افراد نیازی به تمیز کردن بیشتر مجرای گوش خود  ندارند؛ اما هرگونه اختلال در این روند تمیز کردن خودکار گوش، باعث انباشته شدن سرومن درون مجرای گوش می شود.

روش های بهتر برای خارج کردن جرم گوش:

خارج کردن جرم گوش یک فرایند حساس است و به دقت زیادی نیاز دارد. هرگز برای خارج کردن جرم گوش خود، جسم خارجی را به درون مجرای گوش فرو نبرید؛ این کار می تواند جرم را به بخش های عمقی تر مجرا برده و حتی سبب آسیب به پرده تمپان شود.

ایمن ترین راه برای خارج کردن جرم گوش، مراجعه به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی است. پزشک با روش های زیر جرم را خارج می کند:

• دستگاه ساکشن؛
• فورسپس یا پنس مخصوص خارج کردن جرم گوش؛
• آب؛

استفاده از قطره های گوش می تواند جرم گوش را نرم کند. این محلول ها ممکن است به عنوان قطره استفاده شوند:

• هیدروژن پروکساید؛
• سالین؛
• استیک اسید؛
• سدیم بیکربنات؛
• گلیسرین؛

در صورتی که این محلول ها را از داروخانه تهیه کنید، روی آن ها دستور مصرف قید شده است و می توانید طبق دستور، آن ها را استفاده کنید. همچنین می توانید از روش های خانگی برای خارج کردن جرم گوش استفاده کنید. این روش ها ایمن تر از شمع گوش هستند. بعضی از روش های خانگی عبارتند از:

1- استفاده از روغن ها:

بعضی افراد از روغن ها برای نرم کردن جرم گوش استفاده می کنند. تاکنون تحقیق علمی در زمینه سودمندی آن ها انجام نشده است؛ اما مطمئنا" خطری ندارند. می توان از روغن زیتون، روغن بچه یا روغن های معدنی بدین منظور استفاده کرد.

در اینجا یک روش برای استفاده از روغن زیتون برای خارج کردن جرم گوش را می گوییم:

• یک قطره چکان را از روغن زیتون پر کنید.
• سر خود را به پهلو گرفته و دو یا سه قطره روغن را درون مجرای گوش خود بچکانید.
• چند دقیقه صبر کنید و سپس از یک پارجه برای تمیز کردن روغن اضافی استفاده کنید.
• این کار را به مدت یک تا دو هفته، روزی دوبار تکرار کنید.

2- هیدروژن پروکساید:

می توانید از هیدروژن پروکساید 3 درصد به عنوان قطره گوش استفاده کنید. تصور می شود که این محلول زمان جوشیدن، بخشی از جرم گوش را جدا می کند.

• یک قطره چکان را از هیدروژن پروکساید پر کنید.
• سر خود را به پهلو گرفته و 5 تا 10 قطره از آن را به درون گوش خود بچکانید.
• حدود 5 دقیقه صبر کنید.
• سپس سر خود را برعکی بگیرید تا محلول و جرم گوش حل شده در آن خارج شوند.
• این کار را به مدت 14-3 روز، روزانه یک بار انجام دهید.

3- جوش شیرین:

• جوش شیرین و آب یک راه دیگر برای خارج کردن جرم گوش است. تصور می شود این محلول جرم گوش را در خود حل می کند.
• یک قاشق چای خوری جوش شیرین را در دو قاشق چای خوری آب حل کنید.
• سر خود را به پهلو گرفته و 5 تا 10 قطره از محلول را به داخل مجرای گوش بچکانید.
• یک ساعت صبر کرده و سپس گوش خود را با آب بشویید.

4- شستن گوش با آب:

فشار ملایم آب می تواند به خارج کردن جرم گوش کمک کند. شما می توانید از این روش بعد از هریک از روش های بالا که جرم گوش نرم شد استفاده کنید. ترکیب دو روش می تواند موثرتر باشد.

• یک سرنگ مخصوص تمیز کردن گوش بخرید.
• آن را از آب هم دمای بدن پر کنید.
• سر خود را نزدیک یک کاسه بگیرید؛ به گونه ای که گوش مورد نظر پایین باشد.
• با استفاده از سرنگ آب را به درون مجرای گوش بریزید.